from Joyce Kilmer  

Posted by the lamplighter


Aking pikiwari’y di na ko muling makakatagpo
Ng tulang sing-ganda ng isang puno. 

Isang punong uhaw sa ganda
Nakasandig sa matabang lupa;

Isang punong nakatunghay sa Maykapal,
Nakataas ang kamay sa panalangin buong araw;

Isang punong sa kabuuan ng tag-araw
Ay pugad ng mga ibong natatanaw;

Pahingahan ng ligaw na nyebe;
At lihim na kasintahan ng ulan.

Ang mga tula’y gawang mortal,
Ang puno’y lalang lamang ng Maykapal.

This entry was posted on Tuesday, September 01, 2009 and is filed under . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Subscribe to: Post Comments (Atom) .

0 comments