Aking pikiwari’y di na ko muling makakatagpo
Ng tulang sing-ganda ng isang puno.
Isang punong uhaw sa ganda
Nakasandig sa matabang lupa;
Isang punong nakatunghay sa Maykapal,
Nakataas ang kamay sa panalangin buong araw;
Isang punong sa kabuuan ng tag-araw
Ay pugad ng mga ibong natatanaw;
Pahingahan ng ligaw na nyebe;
At lihim na kasintahan ng ulan.
Ang mga tula’y gawang mortal,
Ang puno’y lalang lamang ng Maykapal.
This entry was posted
on Tuesday, September 01, 2009
and is filed under
phases
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
0 comments